ΟΙ ΠΥΞΙΔΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΒΟΡΡΑ

Η ΙΔΕΑ

Η ιδέα να κατακτήσω τον ορίζοντα, μου είχε καρφωθεί προ πολλού στο πίσω μέρος του μυαλού μου.

Ποιος θα ερχόταν όμως μαζί μου; 

Ποιος θα διέθετε τόσες μέρες και το ανάλογο χρήμα να με ακολουθήσει; 

Στο τυχαίο περσινό σόλο ταξιδάκι μου, σχεδόν μου λύθηκε η απορία.

Εγώ με την καλή μου. Αφού πέτυχε 100% το πρώτο γιατί όχι και το δεύτερο;

Πάμε λοιπόν για το ταξίδι στο όνειρο. 

Η ΑΠΟΦΑΣΗ

Είχαμε κάνει με την παρέα μου ένα ταξιδιωτικό στα Βαλκάνια.

Η 31 Αυγούστου 2016 μας βρήκε Βελιγράδι. Επιστρέψαμε βράδυ στο ξενοδοχείο.

Βλέπω ότι ο γνωστός άγνωστος Στράτος ανέβασε νέο ταξιδιωτικό για το Βόρειο Ακρωτήριο. 

Ααα τι ωραία είχα δουλειά να διαβάζω το βράδυ. Όπως ακριβώς το είχα φανταστεί, με την μικρή διαφορά δεν ήθελα να πάω από Κοπεγχάγη, αλλά κατευθείαν από Hirtshalls. 

Άρχισε η φαγούρα. Όλο το βράδυ κόλλησε ο εγκέφαλος (μάλλον κλείδωσε).

Το πρωί στο πρωινό το αποφασίζω.

…..ΦΕΥΓΩ ΓΙΑ ΒΟΡΕΙΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ…. 

Το είπα στην παρέα, και όπως ήταν φυσικό τους κούφανα λίγο. 

Ακολούθησε επιστροφή στην πατρίδα, επιστροφή στην εργασία, και φυσικά άρχισε ο σχεδιασμός. Κανόνισα την άδεια στην δουλειά μου. 

Έμενε να περάσουν 295 μέρες. 

Φυσικά ακολούθησε συνάντηση με Στράτο, συζητήσαμε λεπτομέρειες κλπ. Μέρα με την μέρα σχεδίαζα το ταξιδάκι μου. Έκλεισα όλα τα ακτοπλοϊκά κλπ. Δεν πέρασε μέρα που να μην ασχοληθώ λίγο. Ο σχεδιασμός τελικά είναι το μισό ταξίδι.

Εφτασε η ώρα για σέρβις στην καλή μου. Αμ δε. 

Μπήκα στον Βαγιαννέλη με την  GS μου

Και βγήκα με το Κόκκινο Χτήνος. Η χαρά απίστευτη. 

Το ταξιδάκι μου θα γίνει με το Κόκκινο Χτήνος.

Οι μέρες συνέχιζαν να περνούν και το μυαλό μου σχεδόν καρφωμένο. 

Οι πυξίδες μου ποια έδειχναν μόνιμα τον Βορρά.

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Σιγά σιγά πέρασε ο καιρός, σχεδιάζοντας, ρυθμίζοντας το gps και περνώντας τις διαδρομές.

Πολλές ώρες στο Laptop, google maps, google street view κλπ. 

Τελευταίες μέρες πριν την αναχώρηση, και ξεκίνησα αγορά του ανάλογου εξοπλισμού για το ταξιδάκι μου. 

Πρώτα πρώτα ο Βαγιαννέλης με το αξιαγάπητο προσωπικό του

Γιώργος, Βασίλης, Φαίη, Τάσος, εγώ και η κοριτσάρα μου.

MΑΚΑΝ. Με την Αγγελικούλα, και τον Διονύση.

BIKERSPOINT με τον Δημήτρη

MOTORAID ATHENS Μιχάλης, Πάνος, Χρήστος

Και αρχίζω προετοιμασία της κοριτσάρας μου.

Καινούρια πατούμενα. Στο μαγαζί που τρέφω μεγάλη αγάπη και αδυναμία.

Ανδρέας Σταύρου και υιοί. Βασίλης και Χρήστος. Πελάτης από το 1994, δεν έχω πάει ποτέ σε άλλο βουλκανιζατέρ. Περιποιούνται την καλή μου με θρησκευτική ευλάβεια. 

Και η ώρα του σέρβις. Αλέξανδρος. Εχει βάλει όλη την επιστήμη του.

Νίκος ο τελευταίος έλεγχος πριν φύγω απ το σέρβις.

Εφτασα 3 μέρες πριν την αναχώρηση, για να βάλει ο Δημήτρης την τελευταία του πινελιά.

Αλλες 2 μέρες για την αναχώρηση. Αγωνία, αδρεναλίνη και λίγο άγχος. 23 μέρες οδήγηση, 11500 χιλιόμετρα. 

Και έχω τρελαθεί από χαρά, και λίγο τρομαγμένος.

Ξέρω ότι το χω. Και το ξέρω πολύ καλά αυτό.  

Αντι να σκέφτομαι τι και πως, καλύτερα να απολαύσω την κάθε μέρα ξεχωριστά. 

Σκέψεις, σκέψεις, εκατοντάδες σκέψεις. 

Ομως μία είναι η ποιο σοβαρή σκέψη. 

Ο ορίζοντας μας περιμένει, και μας περιμένει να τον κατακτήσουμε. 

ΤΕΛΟΣ

3 ΙΟΥΛΙΟΥ Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ

Έφτασε η μεγάλη μέρα. Αφού σχόλασα απ την νυχτερινή βάρδια, επέστρεψα σπίτι.

Η καλή μου με περίμενε έτοιμη, φορτωμένη να φύγουμε.

Ένα ντουζάκι, την καβάλησα και.........

Πάμε να κατακτήσουμε τον ορίζοντα κοριτσάρα μου.

Πρώτη κίνηση: Πιάνω συμπλέκτη, κουμπώνω ταχύτητα, ανοίγω γκάζι, και ξεκινάμε για το όνειρο. Μπήκαμε εθνική και σκέφτομαι. 295 μέρες σχεδιασμού και να που είμαι καβάλα στην καλή μου να κάνουμε πραγματικότητα το όνειρο.

Η διαδρομή από Κιάτο, μέχρι το Αίγιο μπορώ να πω πως ήταν λίγο μες στην συγκίνηση.

Σχεδόν είχα αγκαλιάσει την καλή μου. 23 μερούλες παρεΐτσα. Ολη μέρα καβάλα, σαν την ποιο γλυκιά συνουσία. 

Πάμε κοριτσάρα μου. Εσύ κι εγώ. 

Πρώτη στάση Αίγιο στον φούρνο του φίλου μου Δημήτρη Μπομποτσιάρη για καφέ.

Δεύτερη στάση Πάτρα. Όπως πάντα σε κάθε ταξίδι μια βόλτα στους φίλους μου στο MOTORAID.

Και μια ευχάριστη έκπληξη. Στο λιμάνι με περίμενε ο φιλαράκος  μου από Βάρδα, Δημήτρης Βαλογιάννης. Ήρθε να με αποχαιρετήσει και να μου ευχηθεί καλό ταξίδι.

Το καράβι στην ώρα του. Μπήκαμε μέσα έδεσα το Χτήνος, και πήγα κατευθείαν καμπίνα για ύπνο. Ξύπνησα για βραδινό και ξεράθηκα πάλι. 

4 ΙΟΥΛΙΟΥ ANCONA - OBERAMERGAU

Το καράβι έφτασε στην ώρα του Ανκόνα. 

Μετά από τόσο ύπνο ήμουν γεμάτος ενέργεια. Κατεβήκαμε στο λιμάνι 11:30. Έτοιμος για αναχώρηση με προορισμό Γερμανία. Σύνολο 690 χιλιόμετρα

Η πρώτη στάση γιατί πεινούσαμε και οι 2

Και το απογευματάκι τα πρώτα γνώριμα λοφάκια έκαναν στο βάθος την εμφάνισή τους. Πλησιάζω Άλπεις.

Αφήνουμε Ιταλία, μπαίνουμε Αυστρία, μετά Γερμανία και κατά τις 19:00 έφτασα στο αγαπημένο μου Oberamergau στο ίδιο ξενοδοχείο που έμεινα και πέρσι. 

Η τρελογιαγιά με γνώρισε αμέσως. Οοοοοο κάνει Welcome again και με αγκάλιασε. 

Μια βολτούλα και μετά φαγητό στα γνώριμα μέρη. 

Είναι απ τα χωριά της Βαυαρίας που αγαπάω πολύ και πάντα θα το επισκέπτομαι.

Σε κάποια επιδημία πανούκλας οι κάτοικοι ζωγράφιζαν εικόνες στους τοίχους για να κρατήσουν μακρυά την αρρώστια

Μετά την βολτούλα, φαγητό στην απέναντι μπυραρία, με άφθονη Paulaner και πίσω στο ξενοδοχείο για ύπνο.

5 ΙΟΥΛΙΟΥ OBERAMERGAU - FLENSBURG

Το ξυπνητήρι κτύπησε 06:30. Μεγάλη η μέρα σήμερα. Καλό πρωινό και κατά τις 07:30 αναχώρηση. Σήμερα θα διασχίσω έναν απ τους μεγαλύτερους δρόμους στην Ευρώπη. Τον Α7. Έχουμε να κάνουμε 1000 χιλιόμετρα. Αλλά δεν μασάμε. Ο Α7 είναι ο δρόμος που θα μας οδηγήσει στο όνειρο.

Για αρχή οδηγώ στην πανέμορφη Βαυαρική εξοχή. Ο καιρός με το μέρος μας.

  Μπήκαμε στον Α7

Στάση για ξεκούραση, καφέ, ανεφοδιασμό κλπ

 Επιτέλους φάνηκε η ταμπέλα. Σιγά σιγά πάμε για Flensburg

 Αργά το απόγευμα φτάσαμε στο ξενοδοχείο, λίγο έξω απ την πόλη. Το Χτήνος ξεκουράζεται, αν και δεν κατάλαβε και πολλά.

Μια βόλτα για περπάτημα και ξεμούδιασμα στο χωριό. Δεν πήγα στην πόλη λόγω ότι ήταν 10 χιλ μακρυά και δεν μπορούσα να οδηγήσω άλλο.

Βραδάκι φαγητό και ύπνο.