Τσάι στη Σαχάρα

Η ιδέα

Πάντα σε κάθε επιστροφή μου από κάποιο ταξίδι αρχίζει ο σχεδιασμός του επόμενου. 

Έτσι καθώς επέστρεφα από Σκωτία επηρεασμένος και λίγο από τον φίλο Αντώνη (moby), το αποφάσισα.
Όμως υπήρχε ένα δίλημμα. Να πάω έτσι, ή αλλιώς; Έτσι ή αλλιώς;
(εννοώ: έτσι όπως πάνε πολλοί, ή αλλιώς όπως το φαντάζομαι;)

Με έτρωγε κάθε μέρα. Βρέθηκε η λύση. Τηλέφωνο τον δάσκαλο.

Νίκο θέλω να πάω  Μαρόκο, αλλά ξέρεις πως.

Απάντηση με 3 λέξεις: Θα σαι έτοιμος. (3 λέξεις με νόημα).
Γι αυτό τον πάω αυτόν τον άνθρωπο.

Και αφού μπήκα στην πρίζα, ξεκίνησα σχεδιασμό κλπ.

Η εκπαίδευση

Κι έτσι άρχισε η εκπαίδευση Φθινόπωρο, κι όλο τον χειμώνα. Σχεδόν σε όλα τα μέτωπα.

Χώμα

Ψιλογκρεμίλα

Ουπς

Θάλασσα χωμάτινη

Και φυσικά άμμος

Δεν με άφησε σε ησυχία, ούτε σκεφτόταν την κούραση που ένοιωθα.

Εδώ που τα λέμε, ούτε εγώ. Και γούσταρα.

Σχεδιασμός διαδρομών

Και αρχίζω σιγά σιγά τον σχεδιασμό διαδρομών. Ένα σχετικό μάθημα πρώτα με τον Νίκο, το οποίο μου άνοιξε πραγματικά τα μάτια.

Και μετά μόνος σχεδίασα κάθε λεπτομέρεια, ασφάλτινη, χωμάτινη, ορεινή, και φυσικά άμμο.

Το ζούσα καθημερινά αυτό το ταξίδι. Ο σχεδιασμός είναι το μισό ταξίδι. 

Προετοιμασία Χτήνους

Καινούρια πατούμενα. Metzeler Karoo T. Τα ιδανικά τελικά για τέτοιο ταξίδι.
Κι εδώ φυσικά την επιλογή την έκανε ο δάσκαλος. Δεν υπήρχε λόγος να ψάξω κάτι άλλο.

Λίγο θορυβώδες αλλά απίστευτο λάστιχο. Αψογη συμπεριφορά στην άσφαλτο, και παιχνιδιάρικο σε εκτός δρόμου διαδρομές. 

Και μια μπουγάδα την παραμονή δεν βλάπτει.

09 Απρίλη η αναχώρηση

Η μέρα έφτασε. Μετά την δουλειά καπάκι φόρτωσα το Χτήνος και ξεκίνησα για Πάτρα.

Πρώτη μέρα 119 χιλ

Πρώτη στάση Αίγιο για καφέ με τον φίλο μου τον Σπύρο.

Αλλο ένα μοναχικό ταξίδι ξεκινάει.

Πάμε μωρό μου να ζήσουμε το παραμύθι μας. 

Πάμε να ζήσουμε τις χίλιες και μιά νύχτες, όπως μόνο εμείς οι 2 ξέρουμε.

Ωρα για αναχώρηση:

Nothing behind me, everything ahaid of me, 
as is ever so on the road

Επόμενη στάση Motoraid Πάτρα.

Έφτασα λιμάνι, έκανα check in, μπήκαμε μέσα, πήγα καμπίνα, και ώρα για καφεδάκι

Το παπόρο ξεκίνησε, να μας πάει να ζήσουμε τα παραμύθια της Χαλιμάς.
Υπνος και ξεκούραση. Μέχρι που φτάσαμε Ανκόνα.

10 Απρίλη Ancona - Genova 516 km

Αφού φτάσαμε Ανκόνα, μπήκαμε Autostrata με κατεύθυνση Γένοβα, έφτασα στο ξενοδοχείο 20:00 περίπου. Το ξενοδοχειο άνετο και καθαρό. Τακτοποιήθηκα και κατέβηκα για μάσα, και για ένα καπνιστό Ardbeg μετά. Μη ξεχνάμε και τις αδυναμίες.


Mercure Genova San Biagio  82 ευρώ. Το ξενοδοχείο είναι 10 χιλ έξω από την Γένοβα, έχει πολύ αφαλές πάρκινγκ, πολύ καλό εστιατόριο, πλούσιο πρωινό. 

11 Απρίλη Genova - Καράβι

Ξύπνησα λίγο πρωί, πήγα για πρωινό, ετοίμασα το Χτήνος και φύγαμε για λιμάνι. Εδώ θέλει να πας λίγο νωρίτερα γιατί έχει λίγο διαδικασία. Ανεβαίνεις στα γραφεία της εταιρίας, κάνεις τσεκ ιν, και μετά συμπληρώνεις έντυπο της αστυνομίας που πας κλπ.

Μετά κάθισα στην αναμονή να μπούμε με ψιλόβροχο. 

Μπήκα στο καράβι, άραξα το Χτήνος, ανέβηκα πήρα την καμπίνα μου (ευτυχώς μόνος) και βγήκα κατάστρωμα για καφέ και χάζεμα.

H αναχώρηση ήταν από τις ποιο όμορφες στιγμές του ταξιδιού. Το καράβι να περνάει δίπλα στα άλλα σταθμευμένα, και δίπλα σε κτήρια, μέχρι που βγήκε Μεσόγειο. 

Απολαυστική στιγμή. 

Με τόσους Άραβες στο καράβι, άρχισα να σκέφτομαι πως θα ναι το Μαρόκο; Μήπως το ένα, μήπως το άλλο; κλπ

Κάτσε απόλαυσε την αναχώρηση κι άσε τις σκέψεις. Ότι και να είναι θα το δω.

Άντε τώρα 50 περίπου ώρες στο καράβι. Είχα φορτώσει το τάμπλετ με ταινίες netflix και χάζευα στο ταξίδι.

Μετά από 2 ώρες φώναξαν όσοι πάνε Μαρόκο να πάμε σε μία αίθουσα να μας φτιάξει η Μαροκινή αστυνομία τα χαρτιά μας.

Η μεσαία ουρά για ανθρώπους, η αριστερή για οχήματα. Αστεία αστεία έφαγα ένα 3ωρο.

Προσοχή στα έντυπα, τα κρατάμε μέχρι τέλους του ταξιδιού. Θα υπάρξει πρόβλημα αν χάσουμε κάποιο, κι αν γίνει πρέπει να το δηλώσουμε σε κάποιο αστυνομικό τμήμα, για επανέκδοση.

12 Απρίλη Καράβι - Barcelona - Καράβι

Πρωί πρωί με ξύπνησαν τα μεγάφωνα ότι φτάσαμε Βαρκελώνη. Ανέβηκα για καφέ στο κατάστρωμα και λίγο χάζεμα.

Κοιτάξτε τι ανέβηκε στο καράβι από Βαρκελώνη

Αφού είχαμε πιάσει λιμάνι, ευκαιρία να πάω να δω το Χτήνος λίγο. 

Κοιμόταν και περίμενε να καλπάσει.

Και η αναχώρηση από Βαρκελώνη

Απογευματάκι, κι αφού είχα γνωριστεί με κάτι Ιταλούς, αρχίσαμε να πίνουμε γράπες που είχαν φέρει μαζί τους. Δεν αργήσαμε να γίνουμε ντίρλα, και να αρχίσει το τραγούδι. 

Οταν ήρθε η σειρά μου άρχισα: 

Θα πάω εκεί στην Αραπιά που μου χουνε μιλήσει χαχαχα

Και το λιόγερμα στη Μεσόγειο. Αύριο ξημερώνει μια υπέροχη μέρα.

13 Απρίλη Καράβι - Tangier Med - Chefchaouen 140 km

14:00 Πάτησα στην Μαύρη Ήπειρο. Η καρδιά μου χόρευε ταμπούρλο.

Ήρθε η ώρα να αλωνίσω την δυτικότερη χώρα του Μαγκρέμπ.
Το εξωτικό και μυστηριώδες Μαρόκο.

Κατέβηκα στο λιμάνι, κι ένα τσούρμο από κόσμο έτρεχαν να μας πουλήσουν κάρτες σύνδεσης για ίντερνετ. 5 ευρώ οπότε κτύπησα μία. Που να ξερα

Αφού περάσαμε πολλαπλό έλεγχο επιτέλους βγήκα στην εθνική για λίγο. Μετά από 10 περίπου χιλ βγήκα και κατευθύνθηκα προς το χωριό Ksar es Seghir, όπου έπεσα στην αγορά.

Εδώ τα χρειάστηκα λίγο. Παναγία μου που ήρθα; 

Ιουουου έτσι χύμα στον δρόμο μες στις μύγες. 

Συνέχισα να οδηγώ να βγω απ το χωριό. Σκέφτηκα τι το ήθελα να βγω απ την εθνική; 

Μια απογοήτευση την πήρα.

Πήρα τον P 4701 και προχώρησα. Σύντομα βγήκα απ το χωριό και άρχισε η ανάβαση σε ψιλοπάσσο. 

Μμμμμ άρχισε να μου αρέσει το τοπίο. Πράσινο, γαϊδουράκια και παντού ελιές.

Μετά από λίγο έφτασα στην λίμνη Barrage Hassan Ben El Mahdi. Ωρα για φώτο.

Ομορφα δεν λέω, αλλά έπρεπε να φτάσω Chefchaouen πριν νυχτώσει.

Συνέχισα την οδήγηση και απογευματάκι έφτασα στην Μπλε Πέρλα όπως λένε οι ντόπιοι την Chefchaouen. Πήγα ξενοδοχείο. Πολύ καλό αλλά πάρκινγκ στον δρόμο μπροστά στην ρεσεψιόν. Ευτυχώς ασφαλές, και κοντά στο κέντρο. 

Αφού φρεσκαρίστηκα πήγα βόλτα στην πόλη.

Ουάου. Πανέμορφη

Χτίστηκε από Εβραίους της διασποράς, αν και τώρα απαριθμεί ελάχιστη κοινότητα.

Μέσα στην πόλη πουλούσαν ότι μπορούσες να φανταστείς.

Σιγά σιγά άρχισα να συμπαθώ το Μαρόκο. Ευχαριστήθηκα περπάτημα.

Μετά την πρώτη απογοήτευση, η Chefchaouen ήταν μια όμορφη κι ευχάριστη έκπληξη.

Οι Ισραηλίτες την είχαν βάψει μπλε, γιατί αντικατοπτρίζει τον ουρανό, δηλ τον ίδιο τον Θεό. Και συνεχίζεται αυτή η παράδοση μέχρι σήμερα. Αυτό μου το παν στην ρεσεψιόν.

Η μέρα πλησίαζε προς το τέλος και είχα ξεχάσει εντελώς την πρώτη εικόνα του Μαρόκου, και την απογοήτευση.

Πήγα για φαγητό ντόπιο. Έφαγα κατσικάκι με σύκα στην γάστρα. Ωραιότατο ήταν.

Μετά ξενοδοχείο για ξεκούραση.

Τελικά το Μαρόκο παρ ότι με απογοήτευσε στην αρχή, με αποζημίωσε με το παραπάνω την υπόλοιπη μέρα. 

Ξενοδοχείο: Residence Hoteliere Chez Aziz 59 ευρώ το βράδυ.