18 Απρίλη Merzuga - Gorge Du Dades 394 km

Χωρίς να το έχω φανταστεί, άλλη μια συναρπαστική και άκρως περιπετειώδης μέρα ξεκίνησε. Νωρίς το πρωί αφήνω την Merzuga, παίρνοντας τον R702 φτάνω στο Erfoud, αργότερα μπήκα στον Ν10 κι έφτασα στην πόλη Tinghir.

Η Tighir από ψηλά. 

Τι να πει κανείς; Όλα σήμερα είναι υπερθέαμα. 

Μπήκαμε στην όαση, και κοιτάξτε ομορφιά

Είχα τρελαθεί εντελώς. Όμως δεν μπορούσα να φανταστώ τι μου έκρυβε η μέρα, και φυσικά πολύ καλύτερα που δεν ήξερα.

Συνέχισα στον Ν10 και φτάνω στο πέρασμα Gorges Toughra. Καλά έπαθα πλάκα. Λες και πέρασε ο δρόμος σε άλλο πλανήτη. 

Χριστέ μου τι βλέπω; 

,

Απίστευτο θέαμα, απίστευτη εμπειρία.

Απλά δεν υπήρχε αυτό που ζούσα.

Κοιτάξτε δρόμος. Κοιτάξτε ομορφιές. Πρωτόγονη, άγρια, κι εξωπραγματική ομορφιά.

Συνεχίζω στον Ν10.

Στην μέση του πουθενά μόνος με το Χτήνος. Δεν χρειαζόμουν και κάτι άλλο για να απολαύσω

Αυτό το άγριο θέαμα που έκοβε την ανάσα, το λάτρεψα.

Έφτασα στο χωριό Agudal. Ο γκούγκλης μου έδειχνε ότι είχε βενζινάδικο, και το είχα βάλει στο gps. Έψαχνα, έψαχνα πουθενά. Ψάχνω για φαγητό, τίποτα. Ρωτάω ένα μοτέλ, μου λένε ελάτε να σας μαγειρέψουμε. Έκατσα φυσικά. 

Κοτοπουλάκι στη γάστρα με σύκα και χουρμάδες. Λες κι έφαγα κομπόστα. Τι να έκανα αφού πείναγα; Και σαλάτα φυσικά, αναψυκτικό, καφές, νερό. Όλα 7 ευρώ. 

,

Μετά ψάχνω πάλι για το βενζινάδικο, αλλά πουθενά. Ρωτάω έναν και με πάει σε αποθήκη.

Το βενζινάδικο είναι αυτό με την μπλε πόρτα.

Και φούλαρα χαχαχα 

Λοιπόν, σε αυτό το χωριό έπρεπε να πάρω τον R704 για να φτάσω στο Gorge du Dades. 

Ομως ο δρόμος είχε πέσει από κακοκαιρία οπότε ήταν κλειστός. 

Μου παν 2 επιλογές. Ή επιστρέφω στην Tighir και μπαίνω στον κεντρικό δρόμο προς Gorge du Dades, ήήή μπαίνω στην πίστα που περνούσε το Παρίσι Ντακάρ και πάω από χώμα. 

Αλλά θέλει μεγάλη προσοχή μου είπαν. 

Ήταν να το σκεφτώ;;; χεχεχε

Και αρχίζει το ποιο όμορφο, και το ποιο περιπετειώδης κομμάτι της μέρας. 

Μόλις έφτασαν από την αντίθετη πλευρά 3 Ισπανοί μέσα στην σκόνη, με ασφάλτινα λάστιχα. Σταμάτησαν, κατέβηκαν κι έκαναν τον Σταυρό τους. Αααα είμαι σε καλό δρόμο σκέφτηκα. Τους ρωτάω πόσο είναι η απόσταση; Πάνω από 100 χιλ μου λένε αλλά μη πας. Πολύ κακός δρόμος. Καλά λέω.

Και να η έκπληξη που μου έκρυβε πολύ όμορφα η μέρα.
Κατεβάζω πιέσεις, σηκώνω τιμόνι, επιλέγω enduro pro mode, και ξεκινάω. Οι Ισπανοί γελούσαν με μένα. Δεν έδωσα σημασία. Ξεκίνησα. Ωπ όρθιος και βουρ.

Μόνος στην μέση του βουνού. Εγώ και το Χτήνος. 

Χωρίς σήμα στο κινητό, χωρίς άλλους αναβάτες. Μόνο έναν ποδηλάτη συνάντησα. 

Κι έτσι ανακαλύπτω τις δυνατότητές μου και τα όριά μου. Κι αυτό με εξιτάρει.

Τι ζω Θεέ μου; 

Αυτή η έκπληξη που μου έκρυβε η μέρα, ήταν απλά ένα μεγαλείο ομορφιάς, και περιπέτειας.

Ώρα για τσιγαράκι. (Απ το κομμένο)

Το μοναχικό ταξίδι με βοηθάει πάντα να επαναπροσδιορίσω τις ικανότητές μου και τα όριά μου. Ανακαλύπτω την δύναμή μου όταν χρειαστεί να ξεπεράσω εμπόδια, και όταν τα ξεπεράσω, τότε πιστεύω ότι μπορώ να καταφέρω τα πάντα. 

Πόσες ώρες ήμουν στην χωμάτινη ερημιά, ούτε που θυμάμαι. Πονούσε πάλι όλο το σώμα μου. Κτύπησα πάλι ένα Lonarid, και συνέχισα. 

Κοιτάξτε δρόμο. 

Ουάου. Μιλάμε η απόλυτη Γκαύλα. Δεν μπορώ να βρω άλλη λέξη.

Στην άκρη του γκρεμού, και όλα τα λεφτά η θέα. Το ποτάμι κάνει κύκλο, δημιουργώντας νησάκι, που είχε και χωριουδάκι.

,

Ποτέ δεν έχω μετανοιώσει με την επιλογή μου να ταξιδεύω μόνος. Ακόμα κι εδώ σε αυτόν τον άγριο τόπο, η μοναχικότητα ήταν μεγάλη απόλαυση.

Παρ' ότι αντιμετώπισα τις δυσκολίες μόνος μου. 

Η έκθεση μου σε αυτή την πρόκληση, με έμαθε να κάνω υπομονή κι επιμονή.

Και όταν τα ξεπέρασα όλα, ε ναι ένοιωσα σαν να κατέκτησα τον κόσμο. 

Ο πιστός μου σύντροφος, το μωρό μου, με περιμένει.

Άρχισε η κάθοδος σιγά σιγά, και ήδη νοιώθω πολύ κούραση. Στάση για ξεκούραση.

Στο μυαλό μου, μου έρχονται τα λόγια του δασκάλου.
Όταν κουραζόμαστε, έχουμε καταναλώσει το 25% των δυνατοτήτων μας. 
Έχουμε άλλο 75% χαχαχα. 

Ξεκινάω πάλι μες στην χαρά. 

Μια μικρή όαση.

Η μικρή πόλη Msemir.

Το χώμα τέλειωσε. Ολη η πίστα ήταν 120 χιλ. Συνολικό χωμάτινο της μέρας, γύρω στα 200 και κάτι χιλ. Το απόλαυσα, παρ' όλους τους πόνους πιασίματος. 

Το θέαμα συνέχιζε να είναι αν μη τι άλλο, μαγευτικό.

Μετά από λίγο έφτασα στο Gorges du Dades.

Απολαύστε

Τα κατάφερα. Αυτά που ένοιωθα ξεπέρασαν πόνο και κούραση. Μόνο χαρά. 

Κατά τις 8 το βράδυ έφτασα ξενοδοχείο στο χωριό Tamellalt. Φαγητό και ύπνος. Το Χτήνος το έβαλαν στην αποθήκη, και κλείδωσε η πόρτα.

Hotel: Auberge Kasbah Ait Marghad 28 ευρώ. 

Η μέρα μου ήταν απλά συναρπαστική. Μια απίστευτη έκπληξη, που δεν το περίμενα. 

Ενα υπερθέαμα που θα θυμάμαι για πολλά χρόνια.