Tasos Traveling : 17 Απρίλη Merzuga Desert

Καλημέρα από Σαχάρα.

Το ξυπνητήρι κτύπησε 06:30, να απολαύσω την ανατολή στους αμμόλοφους.

Ο ήλιος ξύπνησε μέσα στους αμμόλοφους, αρχίζοντας τα όμορφα τερτίπια του.
Σαν να μου έλεγε ετοιμάσου, η μέρα δικιά σου.

Επέστρεψα στην σκηνή για το ντουζάκι που έλεγα. Ο δάσκαλος ήταν κάθετος. Κρύο ντουζ.
Το νερό λόγω ερήμου ήταν χλιαρό. Εκεί που έκανα ντουζάκι, ήρθε απότομα το παγωμένο απ τα έγκατα της ερήμου. Νομίζω με άκουσαν στην Αλγερία χαχαχα.
Το σώμα μου ξύπνησε, έσφιξε, πανέτοιμο για παιχνίδι.

Αφού τέλειωσα, ήρθε η ώρα για τι άλλο;

Μα φυσικά Τσάι Στην Σαχάρα. Απόλαυση. Όχι για το τσάι, αλλά για το που ήμουν, που το έπινα, και την χαρά που ένοιωθα εκείνη την μέρα.

Μετά το Βερβέρικο πρωινό στην έρημο, ήρθε ο φίλος να με παραλάβει να πάμε στο ξενοδοχείο όπου περίμενε το Χτήνος.

Πριν ξεκινήσουμε, πέρασε κι ένα καραβάνι.

Και η πρωινή μου εμπειρία στους αμμόλοφους, με το 4Χ4.

Έφτασα στο ξενοδοχείο, και το Χτήνος περίμενε. Πρώτα καφεδάκι, ήπια πάρα πολύ νερό, μετά φόρεσα στολή, ετοίμασα το Χτήνος και φύγαμε.

Μόλις βγήκα στην άμμο. Κάνω στάση να ρίξω πιέσεις, να σηκώσω τιμόνι κλπ.

Τελικά τα θηλυκά εδώ κάτω μου έχουν αδυναμία.

Και ξεκινάμε για περιπέτειες στην άμμο.

Ο ενθουσιασμός μου έφτασε στα ύψη. Βάρεσα κόκκινο. Δεν έπρεπε.

Έκλεισα μια ώρα περίπου παίζοντας. Μούσκεμα στον ιδρώτα, με θερμοκρασία περίπου 37 βαθμούς. Στάση για νερό.

Ξεκινάω πάλι. Πήγα παραπέρα. Μπαίνω στον πρώτο αμμόλοφο.
Με το που μπαίνω πάρτον κάτω τ ανάσκελα. Ο ενθουσιασμός που έλεγα ποιο πριν.

Λες κι άκουσα πίσω μου τον Νικόλα να φωνάζει.
ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΠΙΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΑΣ;;;;
Είχα πιέσεις στα 1,5 bar για χώμα. Που πάω μωρέ;; Κατεβάζω στο 0,8 bar, και συνεχίζω.

Λίγο ποιο κάτω ενώ πήγαινα μια χαρά πάρτον κάτω, άλλη τούμπα.
Ρε γαμώτο λέω. Που πας ρε παπάρα με τράξιον μέσα;
Ο ενθουσιασμός που μου λεγε χθες ο δάσκαλος δεν με άφηνε να σκεφτώ αυτά που έπρεπε .

,

Τελικά στάθηκα μια χαρά.

Στεκόμαστε πίσω, πάντα σε όρθια οδήγηση, δεν πατάμε μπροστινό φρένο για κανέναν λόγο, μόνο πίσω. Δεν κόβουμε απότομα γκάζι, κι όταν πάει να γλιστρήσει, ανοίγουμε γκάζι και φεύγουμε. Η οδήγηση δεν γίνετε ευθεία, αλλά απαλά αριστερά, και μετά απαλά δεξιά σαν να κάνουμε σκι.

Άρχισε επιτέλους η απόλαυση. Δεν χρειαζόταν πολύ ταχύτητα, δεν πήγαινα για πρωτάθλημα. Έπαιζα σαν μικρό παιδάκι.

Ξαφνικά βρέθηκα σε ένα Hostel μέσα στην έρημο. Στάση για καφέ.

Και η συνέχεια.

Και να που η σημερινή μέρα κατατρόπωσε και το Βόρειο Ακρωτήρι.

Το Μαρόκο πέρασε στην κορυφή των ταξιδιών μου. Ισοπέδωσε τα πάντα.
Δεν μπορώ να μεταφέρω με λόγια αυτά που ένοιωθα εκείνη την στιγμή.

Η περιπέτεια που ζούσα, έγινε η απόλυτη ηδονή. Δεν έχω ξαναζήσει τέτοιον ταξιδιωτικό ενθουσιασμό στην ζωή μου.

Στάση να χαλαρώσω λίγο, να πιω νερό κλπ.

Το Χτήνος μου. Του φέρθηκα όπως του αρμόζει.

Κοιτάξτε ομορφιές.

Να μην ξεχνάω και την κλωτσιά που μου έριξε ο δάσκαλος και με έστειλε εδώ κάτω.
All Road Training φυσικά.

Χτήνος πραγματικό. Ατενίζει την Σαχάρα λες και είναι στο φυσιολογικό του χώρο.
Κυριολεκτικά λιώσαμε. Πονούσα ολόκληρος. Από σβέρκο μέχρι πατούσες.

Τι στιγμές ζω Θεέ μου!!!

Πονάω ολόκληρος. Ποιος ασχολείται;
Μπρος στην χαρά, ποιος έδινε σημασία στον πόνο;

Περήφανος. Τίποτα περισσότερο.

,

Αλλη μια στάση για νεράκι. 7 λίτρα κατανάλωσα σήμερα.
Βερβερόπουλα πριμένουν κανά τουρίστα να τον πάνε καμηλάδα.

Πάμε πάλι. Είχαμε κλείσει περίπου 5 ώρες στην έρημο.

Και συνεχίζαμε. Δεν χόρταινα. Η πλάτη κούτσουρο μιλάμε.
Λες κι έκανα μπόντι μπίλντινγκ.

Άρχισε αμμοθύελα για λίγο, κι έφτασε η σκόνη μέχρι εσώρουχου.

Παρ ότι στραβώθηκα δεν ήθελα να σταματήσω.

Σταμάτησε ο αέρας και συνεχίσαμε.
Είχε πάει 16:00, και είχαμε μπει στην έρημο από τις 09:30.

Κατά τις 17:00 είπα τέλος. χαχαχα Ομως έπρεπε να επιστρέψω ξενοδοχείο.

Τα κατάφερα. Εζησα αυτό που ήθελα να ζήσω. Την απόλυτη περιπέτεια.
Να οδηγήσω στην Σαχάρα.

Το λάθος: Επρεπε να μείνω 2 μέρες ακόμα εδώ. Αλλά δεν πειράζει. Την επόμενη.