Tasos Traveling : 13 Απρίλη Καράβι - Tangier Med

14:00 Πάτησα στην Μαύρη Ήπειρο. Η καρδιά μου χόρευε ταμπούρλο.

Ήρθε η ώρα να αλωνίσω την δυτικότερη χώρα του Μαγκρέμπ.
Το εξωτικό και μυστηριώδες Μαρόκο.

Κατέβηκα στο λιμάνι, κι ένα τσούρμο από κόσμο έτρεχαν να μας πουλήσουν κάρτες σύνδεσης για ίντερνετ. 5 ευρώ οπότε κτύπησα μία. Που να ξερα

Αφού περάσαμε πολλαπλό έλεγχο επιτέλους βγήκα στην εθνική για λίγο. Μετά από 10 περίπου χιλ βγήκα και κατευθύνθηκα προς το χωριό Ksar es Seghir, όπου έπεσα στην αγορά.

Εδώ τα χρειάστηκα λίγο. Παναγία μου που ήρθα;

Ιουουου έτσι χύμα στον δρόμο μες στις μύγες.

Συνέχισα να οδηγώ να βγω απ το χωριό. Σκέφτηκα τι το ήθελα να βγω απ την εθνική;

Μια απογοήτευση την πήρα.

Πήρα τον P 4701 και προχώρησα. Σύντομα βγήκα απ το χωριό και άρχισε η ανάβαση σε ψιλοπάσσο.

Μμμμμ άρχισε να μου αρέσει το τοπίο. Πράσινο, γαϊδουράκια και παντού ελιές.

Μετά από λίγο έφτασα στην λίμνη Barrage Hassan Ben El Mahdi. Ωρα για φώτο.

Ομορφα δεν λέω, αλλά έπρεπε να φτάσω Chefchaouen πριν νυχτώσει.

Συνέχισα την οδήγηση και απογευματάκι έφτασα στην Μπλε Πέρλα όπως λένε οι ντόπιοι την Chefchaouen. Πήγα ξενοδοχείο. Πολύ καλό αλλά πάρκινγκ στον δρόμο μπροστά στην ρεσεψιόν. Ευτυχώς ασφαλές, και κοντά στο κέντρο.

Αφού φρεσκαρίστηκα πήγα βόλτα στην πόλη.

Ουάου. Πανέμορφη

Χτίστηκε από Εβραίους της διασποράς, αν και τώρα απαριθμεί ελάχιστη κοινότητα.

Μέσα στην πόλη πουλούσαν ότι μπορούσες να φανταστείς.

Σιγά σιγά άρχισα να συμπαθώ το Μαρόκο. Ευχαριστήθηκα περπάτημα.

Μετά την πρώτη απογοήτευση, η Chefchaouen ήταν μια όμορφη κι ευχάριστη έκπληξη.

Οι Ισραηλίτες την είχαν βάψει μπλε, γιατί αντικατοπτρίζει τον ουρανό, δηλ τον ίδιο τον Θεό. Και συνεχίζεται αυτή η παράδοση μέχρι σήμερα. Αυτό μου το παν στην ρεσεψιόν.