Τετάρτη 12 Ιουνίου 2019

16 Απρίλη Fes - Merzuga 465 km


Μια από τις ποιο σημαντικές και όμορφες μέρες του ταξιδιού ξημέρωσε.
Έχω να διανύσω 465 χιλ. Ένα καλό πρωινό, προμήθεια νερού, τάισα και το Χτήνος και ξεκινήσαμε. Τρόμαξα να βγω απ την Φεζ λόγω κίνησης. Εφόσον κατάφερα να βγω απ την πόλη εγκατέλειψα τους κεντρικούς δρόμους, και πήρα τον Ν8. Άρχισε η άνοδος στα βουνά και στα δάση. Με την θερμοκρασία να πέφτει σταδιακά.


Στάση στον δρυμό για φωτογραφία και καφεδάκι.


Αυτό το ηλίθιο μου έκανε επίθεση. Με βούτηξε απ το μανίκι και ούρλιαζε. 


Μόλις αγρίεψα κι εγώ εξαφανίστηκε. Προσωπικά αυτά τα ζώα τα συχαίνομαι. 
Δεν ξέρω γιατί.


Αυτή ήταν ποιο ήπια.


Αναχώρηση και μετά από λίγο έφτασα στο Ifran. Αλπικά χωριουδάκια μου θύμισε. Αρκετά πλούσια πόλη, και καμιά σχέση με Μαρόκο.










Αφήσαμε το Ifran και άρχισε η κάθοδος.


Σιγά σιγά αφήσαμε τον Ν8, και μπήκαμε στον Ν13.

Και άρχισε το Col Du Zad. Απίστευτος δρόμος.




Σταδιακά άρχισε να με τρελαίνει. Το τοπίο απλά δεν υπήρχε.
Το Μαρόκο από την δεύτερη μέρα έφαγε την Σκωτία στην εκτίμησή μου


Και να που σήμερα άρχισε σιγά σιγά και σταδιακά να κονταροκτυπάει στα ίσα το Nordkapp.


Πάσσο στο πάσσο, χωριουδάκια φτωχά μεν πανέμορφα δε.
,

Δεν μπορούσα να χορτάσω την διαδρομή μα με τίποτα!


Άγρια τοπία, πρωτόγονα, πανέμορφα, τι άλλο να πω;


Κοιτάξτε δρόμο. Είχα κυριολεκτικά χεστεί απ την χαρά μου. Πάσσα πολλών χιλιομέτρων, και συνεχόμενα. Η χαρά του παιδιού.


Τα σπίτια τους φτιαγμένα από πηλό τα λεγόμενα Κάσμπα, πρωτόγονα λίγο, κουκλίστικα δε.




Όσο προχωρούσα, τόσο ανέβαινε η θερμοκρασία, και ερήμωνε το τοπίο.


Και όσο ερήμωνε, τόσο τρελαινόμουν από χαρά. 




Τα λόγια περιττά. Μιλάει το χαμόγελο.


Ω ναι. Το ταξίδι μου έχει γίνει Η ΤΑΞΙΔΑΡΑ μου. 
Αυτά τα συναισθήματα που ένοιωθα, ήταν πρωτόγνωρα.


Μετά από λίγο φτάσαμε στην Μίντελτ. Ώρα για ντερλίκομα




Μετά την σύντομη  βολτούλα στην πόλη,


Κάθισα με τους μοτοφίλους εδώ για φαγητό. Μαροκινοί από Γερμανία.


Ο σερβιτόρος.


Αναχώρηση και αρχίζει να ερημώνει περισσότερο το τοπίο. 


Το Χτήνος δίπλα στο Κάσμπα, και η μικρή βολτούλα σε άμμο για λίγο βέβαια.
Μη ξεχνάμε τριβάλιτσος. 


Από το πουθενά εμφανίστηκε κι ο Άτλαντας, χιονισμένος, περήφανος μέσα στην έρημο.
,

Και συνεχίζουμε στα ενδότερα.
Το τοπίο άρχισε να γίνεται ποιο άγριο και περιπετειώδες




Μια στάση ακόμα στο ποτάμι για φώτο κλπ.






Πότε εμφανίστηκαν ούτε που το κατάλαβα. Πουλούσαν καμήλες φτιαγμένες απ το φύλλο καλαμιού ή κάτι τέτοιο.


Όλοι στη σειρά για να ανέβουν στο Χτήνος. χαχαχα
Πως να αρνηθείς στα παιδιά;;; Δεν γίνετε.








Άρχισαν να έρχονται τα μηνύματα απ το ξενοδοχείο, πότε θα φτάσω για να δω ηλιοβασίλεμα. 




Όλο και πλησίαζα, αλλά όλο και σταματούσα για απόλαυση του τοπίου.








Δεν μου ζήτησε χρήματα ή οτιδήποτε άλλο. Μπον μπον δηλ μια καραμέλα ζήτησε. Είχα και του έδωσα λίγες. Άρχισε και πηδούσε από χαρά. 


,











Τι ομορφιά!!! Και ξάφνου μετά την στροφή......


Η όαση Tafilalet


Τεράστια. Είχε 3 πόλεις μέσα










Άντε πάλι τηλ το ξενοδοχείο, αλλά ήμουν πολύ κοντά. 
Έφτασα Μερτζούγκα, στο ξενοδοχείο.
Στην άκρη της Σαχάρα


Αφού ξεκουράστηκα λίγο, και έπιασα συζήτηση με τον Ομαρ, ήρθαν να με πάρουν με τα 4Χ4 και πήγαμε στο κάμπινγκ, μέσα στους αμμόλοφους.


Κάποιος είχε κολλήσει και βοήθησαν τα παιδιά.


Και η σκηνή μου. Υπερπαραγωγή μιλάμε.


Είχαμε μια όμορφη βραδιά με Βερβέρους να παίζουν μουσική.  
Τραγούδι, τουμπερλέκια, χορός δίπλα στην φωτιά και κάτω από τ' αστέρια. 
Η μέρα έκλεισε έτσι όμορφα, με ηρεμία και μαγεία.

Διανυκτέρευση στο κάμπινγκ που είχε το ξενοδοχείο Riad Mandou. 100 ευρώ το βράδυ, σε συνεννόηση με email. Δια μέσω booking ήταν πάνω απο 200 το βράδυ.
Η ποιο όμορφη μέρα του ταξιδιού μέχρι σήμερα, πήρε τέλος.

Μίλησα με τον δάσκαλο, και μου έδωσε συμβουλές: 
Φάε αλάτι, κοιμήσου νωρίς, ξύπνα νωρίς, και το πρωί κρύο μπάνιο και καλό πρωινό. Ξέχνα ενθουσιασμούς, το κεφάλι κάτω και θα κοιτάξεις την δουλειά σου, όπως έχουμε μάθει. Να πιεις πολύ νερό, τουλάχιστον 5 λίτρα. 

Ο Νικόλας ήταν κάθε μέρα δίπλα μου με συμβουλές.
Κι αυτό το εκτίμησα πάρα πολύ. 

Έτσι κι έκανα. Έβαλα ωτοασπίδες να μην ακούω τα τραγούδια και κοιμήθηκα.
Αύριο ξημερώνει μια μεγάλη μέρα. Η μέρα που λαχταρούσα. Η μέρα που ονειρευόμουν. Θέλω να είναι η ποιο όμορφη και περιπετειώδης μέρα όλων των μοτοταξιδιών μου μέχρι σήμερα.

Καληνύχτα σας. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου