14η μέρα (Tavullia και επιστροφή)

Το ξενοδοχείο πολύ καλό. Από πρωινό όμως άστα. Υποτιθέμενο πρωινό και αναχώρηση. Στάση για καύσιμο και κανά σάντουιτς να σταματήσει η πείνα

Μετά από λίγα χιλιόμετρα πήγα για ένα καρδιογράφημα στην πατρίδα του γιατρού. χεχε

Στο Da Rossi cafe

Καφές 1,5 ευρώ, αλλά λιγότερα απο 100 δεν αφηνεις. Μπήκα στην μπουτικ. Να τα ψώνια να τα δώρα για τον ανηψιό, πάνε 130 ευρό

Και τα λάφυρα απ τον πόλεμο

Μετά την αναχώρηση από Ταβουλία πήρα τον παραλιακό δρόμο για Ανκόνα.

Λίγο πριν την επιβίβαση

Και άρχησε η επιστροφή

Δυστυχώς όλα τελειώνουν. Αλλά στην ζωή μου επιστρέφω πάντα την ώρα που είμαι έτοιμος για αναχώρηση. 

Στο σπίτι με περίμενε ο Valentino Rossi junior να παραλάβει το δώρο του. Αυτό το χαμόγελο όλα τα λεφτά.

Απολογισμός ταξιδιού: Δεν ξέρω ούτε με ενδιαφέρει.

Εγώ ακόμα καλπάζω στις Αλπεις. Το μυαλό μου αρνήται πεισματικά να επιστρέψει στην πραγματικότητα. Είδα τόσα μέρη, τόσα βουνά, τόσο διαφορετικό κόσμο. 

Οσο για το μοναχικό ταξίδι, ίσως το καλύτερο που έχω κάνει. Και φυσικά θα το επαναλάβω πολλές φορές. Ηδη έχει αρχήσει η επεξεργασά για πολύ βορρά του χρόνου.

Τα αρνητικά. Πολύ λίγα. Πρώτον η καθυστέρηση του καραβιού πρωτη μερα. Δεν μου άρεσε το Μονακό, και ούτε θέλω να ξαναπάω. Και το τελευταίο η βόμβα που έβαλαν στην Αουτοστρατα. 

Ολο το υπόλοιπο ταξιδάκι μου ήταν σχέτη λατρεία.