Δέκατη μέρα και η τύχη μου τέλειωσε. Ολο το βράδυ άνοιξαν οι ουρανοί. Αλλαγή σχεδίων λόγω βροχής.
Πρωινό λοιπόν, αδιάβροχα και όπως πάντα στον δρόμο. Και ξεκινάω για επίσκεψη στο Κολαστήριο του Νταχάου.
Μια πανέμορφη πόλη που τίποτα δεν θυμήζει το ένοχο και ντροπιαστικό παρελθόν.
Αrbeit macht frei. Η εργασία απελευθερώνει.
Περνόντας την πύλη δεν ξέρω γιατί αλλά ανατρίχιασα
Μπαίνω στο μουσείο. Δυστυχώς ακόμα βρωμάει σαπίλα.
Καμαρώστε τα έργα τους. Κτήνη
Ενα πράγμα δεν καταλαβαίνω. Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν ακόμα οπαδοί του ναζισμού.
Οσο πλησίαζα εκεί που κοιμόντουσαν η βρώμα από κάτι καμένο μεγάλωνε. Ο τόπος έχει ποτίσει. Μιλάμε για φρίκη.
Εδώ κοιμόντουσαν ο ένας πάνω στον άλλον
Οι νιπτήρες
Το σημείο μνήμης για τους Εβραίους
Και για τους Χριστιανούς
Το προαύλιο
Οτι έχει απομείνει από τις γραμμές τραίνου, που οδηγούσαν κατευθείαν μέσα στο στρατόπαιδο
Εφυγα αηδιασμένος.
Επρεπε να φτιάξω λίγο την διάθεσή μου. Απ το Νταχάου πήγα πάλι στο μουσείο BMW.
Ωρα για χάζεμα. χεχεχε
Μετά πήγα για λίγα ψώνια στη μπουτικ. Καφεδάκι και επιστροφή στο Ομεραμεργκάου
Στην επιστροφή το ξενοδοχείο τελούσε υπό Ιταλική κατοχή. Επρεπε να τιμήσω τους γείτωνες.
Κότσι και μπυροκατάσταση το βράδυ και γίναμε ομαδικώς τύφλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου