Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2018

8 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ EDINBURGH - WICK 416 km



Σήμερα θα προχωρήσουμε βόρεια. Σύντομα βγήκα στον δρόμο, αφού αργούσε το πρωινό στην ποντικότρυπα. Στάση σε βενζινάδικο να πιω καφέ και καύσιμο. Μετά περάσαμε την γέφυρα και μπήκα στον Μ90 και ανηφόρισα σιγά σιγά.

Το χωριό Dunfermline.

Και χωρίς να το είχα προγραμματίσει έφτασα στην πίστα του Knockhill


Ουσιαστικά έχω μπει στην whisky country ή αλλιώς στα Highlands. 
Φτάνω στο πανέμορφο Pitlochry. 




Ενα παραδοσιακό τεϊοποτείο

Να και μια Σκωτσέζικη κάβα αρκετών χρόνων. Κρίμα δεν θα ήταν να μην μπω;;

Macallan, το αριστούργημα του Speyside. 

Laphroaig το πλέον καπνιστό ουίσκι απ το νησί Islay. Μυρωδιά από την αύρα της θάλασσας, και κάπνα, πολύ κάπνα. Απ τα πλέον αγαπημένα μου. Αχ είχα οδήγηση ακόμα. 

Αίθουσα γευσιγνωσίας.

Αφού δεν μπορούσα να αγγίξω, έφυγα. :-(

Εφτασα στο Cairngorms National Park, στο κάστρο Ruthven Barracks



Μεσημεράκι έφτασα μετά από λίγο βροχούλα στο Invernes





Κτύπησα ένα fish and chips κι έφυγα. Η πόλη δεν με τρέλανε ιδιαίτερα.

Εφυγα και πήρα τον δρόμο για τον βορά. Ωσπου μετά από μια στροφή βλέπω κάτι παράξενα κτήρια. Μόλις προσπερνώ βλέπω την ταμπέλα. Ωπ λέω που πας ρεε; γύρνα πίσω. Εδώ είμαστε. 
Το αποστακτήριο του Glenmorancie. 

Σιγά που δεν θα έμπαινα.




Εδώ γίνετε η απόσταξη. 


Και μια γευσιγνωσία δεν βλάπτει. Προτίμησα το 18

Νότες φρεσκάδας, λεμονιού, γκρέιπ φρουτ, και βανίλιας, και άρωμα sherry στο τελείωμα.

Golsbie


Και συνεχίζω βόρεια.

Το αποστακτήριο Glynelish. 


Παρ ότι με κυνηγούσε η θύελλα, την πέρασα, και το απογευματάκι έφτασα στην πόλη φάντασμα. 

Wick. Νεκροί δρόμοι, ελάχιστοι έως ανύπαρκτοι άνθρωποι, με χιλιάδες γλάρους παντού. 

Ευτυχώς το ξενοδοχείο είχε εστιατόριο και μπαράκι με πολύ αξιόλογη κάβα.


Μετά το φαγητό επισκέφτηκα την κάβα.

Bunnahabhain 25 (Μπουναχάμπεν) το στόμα του ποταμού στα Σκωτσέζικα. Το δεύτερο αγαπημένο μου. Το καπνιστό αριστούργημα απ το νησί Islay. 
Σταφίδα, σοκολάτα, μέλι, καραμέλα, και μια γλυκιά τυρφώδη κάπνα. Το απόλυτο ολοκληρωμένο malt. Αξίζει η τιμή του. 
Εννοείτε κτύπησα 2 ποτηράκια.

Με κέρασαν κι ένα ντόπιο απ το Wick. Το Old Pulteney. 
Γεύση από λεμόνι, μήλο, μέλι. Τώρα μετά από 3 ποτηράκια την άκουσα λίγο. 

Σήμερα ήταν η μέρα που ένοιωσα για τα καλά ότι ήμουν Σκωτία. 
Την Σκωτία όπως την είχα φανταστεί. Χικ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου